ورجعت من اخر سفر
ورجعت من اخر سفر ليا رجعت ومعايا تسع شنط رجعت الاوضة بتاعتى لاقتها ضلمة فتحت النور وقفلت الباب وقعدت على مكتبى وفتحت الدرج لاقيت صور كتير كل صورة فكرتنى بناس كانوا قريب منى اوى وناس نسيتهم حتى نسيت اساميهم وناس وشها مألوف وفى وسط الصور لاقيت صورى ايام ثانوى قد ايه كنت فرحانة وكلى حماس وشوفت كمان صورى اول يوم جامعة ووسط الصور عديت عليا حياتى كأنها شريط سنيما شوفت ناس خدعونى وناس تانية حبونى وحبيتهم وفى لحظة لاقيت دموعى بتنزل منى مش عارفة ليه يمكن خوف على نفسى من اللى جى ولا يمكن مجروحة من اللى فات مش عارفة بس اللى انا عارفاه انى لسه تايه ومش لاقيانى مش عارفة الدنيا حتاخدنى لفين . فى الحقيقة الاوضة ديه ماكانتش اوضتى اللى فى بيتنا لا ديه ديه اوضة جوه قلبى فيها اسرار وحكايات كتير ومقفول بمفتاح معايا انا بس والتسع شنط اللى كانوا معايا دولت اخر تسع شهور عديت عليا وحصلى فيهم حاجات كتير .
